Momenten om te delen

Men zegt altijd dat je unieke momenten moet delen. Nou het volgende heeft niets met borduren of patchwork of iets dergelijks te maken maar is wel zo'n uniek moment wat ik het liefst met iedereen, dus ook met jullie zou willen delen.

Vandaag was de dag dat mijn dochter Cailey samen met de meiden uit haar voetbalteam van

Victoria '28 ME1 de laatste wedstrijd moesten spelen in de competitie en kampioen konden worden.

Ze hadden aan een gelijkspel genoeg tegen de nummer twee van de lijst. Het was een enorm spannende wedstrijd die uiteindelijk met 2-0 werd gewonnen, en onze meiden waren Kampioen! Cailey scoorde zelfs het winnende doelpunt.

Hieronder een aantal foto's die voor zich spreken!

 Cailey in actie

 Haar team, na de overwinning. Cailey zit op de voorste rij, tweede van rechts.

 Wat (kinder)champagne om de overwinning te vieren

 Cailey met twee van haar teamgenoten en de kampioensschaal

Na dit feest bij de tegenpartij, terug naar onze eigen club om daar nog even lekker door te gaan.

 Cailey na ontvangst van haar medaille en kampioensshirt!

Wat vreselijk lief was, is dat de meiden van de C1 een overheerlijke taart voor onze meiden hadden gebakken. Met een rotsvast vertrouwen in hun overwinning.

 Lekker!

Alsof het nog niet genoeg was werden vanmiddag ook nog eens alle meisjesteams die kampioen waren geworden in deze regio voorafgaand aan de bekerfinale van de FC Twente vrouwen gehuldigd in de Grolsch Veste. Alle aanvoerders mochten namens het team het veld op naar de middenstip om daar de felicitaties en bloemen in ontvangst te nemen van de voorzitter van FC Twente. En laat Cailey nu aanvoerder zijn. 

Maar toen gebeurde er iets waardoor ik nog trotser op mijn kleine meid werd dan ik al was. De trainsters van Cailey haar elftal waren de wedstrijd begonnen met de sterkste spelers ( het ging tenslotte om het kampioenschap) en hadden de drie wissels beloofd deze in te zetten zodra er een of twee doelpunten waren gescoord. Aan het eind van de wedstrijd kwamen ze er achter dat ze een wissel waren vergeten. Dit meisje was hier erg verdrietig over en kon het helaas niet droog houden. 

Om haar teamgenoot een beetje op te beuren en haar te laten delen in alle aandacht heeft Cailey toen vrijwillig haar plek afgestaan en haar teamgenoot naar de middenstip laten lopen ( haar motivatie was dat zij al een doelpunt had gemaakt, zo had Ilse ook iets). Tuurlijk vond ze het nadertijd ook wel erg jammer, maar ik kon aan het gezicht van Ilse zien dat deze dolgelukkig was. En wat weer erg lief van haar was, zij gaf meteen na terugkomst op de tribune de gekregen roos aan Cailey. Voor wat, hoort wat, hoe mooi kan het zijn.

Hierna nog met het hele team naar de finale van de twentevrouwen gekeken, die uiteraard met 3-1 gewonnen werd. Onze twentevrouwen zijn nu dus landskampioen en Beneleague kampioen.

Een mooie afsluiting van een geweldige dag.

Liefs van een trotse moeder,

Linda